ای‌ کارگشای هرچه هستند                             نام تو کلید هرچه بستند

ای‌ هست کن اساس هستی‌                             کوته ز درت دراز دستی‌

از آتش ظلم و دود مظلوم                             احوال همه تو راست معلوم

هم قصه نا‌ نموده دانی                                هم نامه نا‌ نوشته خوانی

ای‌ عقل مرا کفایت از تو                             جستن ز من و هدیت از تو

  هم تو به عنایت الهی                                   آنجا قدمم رسان که خواهی

                    از ظلمت خود رهاییم  ده‌‌ 

                    با نور خود آشنایی‌ام ده‌